درهاي آسمان يك بار ديگر باز و ميهماني خدا دوباره برپا شده است. بندگان بر سر خوان رحمت ربِّ جليل، سوره توبه مي‌خوانند و سنگ سراچه دل به الماس آب ديده مي‌شويند. رمضان است؛ هنگام بازگشتن از بيراهه‌اي كه رفته بوديم و جبران فرصت‌هايي كه از دست داده‌ايم. رمضان است؛ ماه قبولي توبه، ماه زمزمه دعاي ابوحمزه، ماه نجواي شبانه، ماهي كه شب قدرش از هزار ماه برتر و بهتر است؛ بهار قرآن، زمزمه كلام وحي. سلام اي ماه خدا، ماه رحمت بي‌منتها، ماه چرخش بندگان به سوي حضرت دوست، ماه رقم زدن تقدير دو سرا.

ماه رمضان هنگامه نزول رحمت بر بندگان و خودسازي، رشد فضاي اخلاقي و رها شدن از قيد و بندهاي جسمي و مادي است. در اين ماه بندگان به ميهماني پروردگار خود فراخوانده مي شوند تا براي كسب معرفت مهيا شوند و به قدر توان خود ذخيره اي شايسته را توشه آخرت كنند.