نقش انقلاب اسلامی ایران در بیداری 

انقلاب اسلامی ایران به عنوان نقطه آغاز خیزش بیداری اسلامی در نیمه دوم قرن بیستم، شروع دوره جدیدی از ظهور اسلام با رویکرد سیاسی را برای جهان اسلام نوید داده و پیروزی برجسته ترین حرکت اسلامی در این دوره، سایر حرکتهای اسلامی در جهان اسلام را به تکاپو واداشت. ذکر این نکته ضروری است که میزان تاثیرگذاری انقلاب اسلامی بر همه جوامع اسلامی یکسان و یکنواخت نبوده، بلکه با توجه به اوضاع خاص هر منطقه و نیز قرابتهای فکری، فرهنگی و جغرافیایی، درجه تاثیرآن متفاوت بوده است و هر اندازه که ملت ایران در نیل به اهداف انقلابی خود با ملتهای دیگر وجه اشتراک داشته اند، به همان نسبت استقبال از این انقلاب گسترده تر بوده است.
    به طور کلی آنچه که بر همگان روشن و واضح است، این است که انقلاب اسلامی ایران تاثیرهای گسترده ای را در ورای مرزهای خود داشته و با توجه به پیروان و هواخواهانی که پیدا کرد و به عنوان یک نیروی قابل محاسبه توسط دولتهای خارجی و همچنین دولتهای منطقه عنوان شده است؛ بدان خاطر که «انقلاب اسلامی در ایران به دلیل جذابیت شعارها، اهداف، روشها، محتوا، نتایج و سابقه مشترک دینی و تاریخی و شرایط محیط منطقه و بین المللی، پدیده ای تاثیر گذار در جهان اسلام بود».(1) در مجموع تاثیر آن بر سایرین از گرایش و پذیرش ارزشها و آرمانهای انقلاب تا الگوبرداری شیوهها و روشهای اتخاذ شده، از جمله گسترش تظاهرات عمومی علیه نظامهای حاکم، در نوسان بوده که این وضعیت زمینههای تهدید سایرین را فراهم آورده بود که در این راستا و در ادامه در صددیم تا به بررسی تاثیر گذاری انقلاب در میان کشورهای مختلف پرداخته و برای سهولت اشاره به این بحث، مناطق مورد بررسی را به 5 قسم عمده تقسیم کرده ایم تا در خلال آنها به نقش انقلاب اسلامی ایران در بیداری جهان اسلام بپردازیم.
    1. جنوب شرق آسیا 1. 1. مالزی و اندونزی:
    درکشورهای اندونزی و مالزی بدلیل وجود جامعه کثرت گرای مذهبی، جنبشهای احیای اسلام فعال هستند و همزمان با انقلاب اسلامی، جنبش تجدید حیات اسلام در این منطقه نیز در حال شتاب گرفتن بود(2) و مسلمانان؛ اعم از آنکه در کشورشان اقلیت یا اکثریت بوده اند، نسبت به هویت خود آگاه تر شده بودند. به همین دلیل بر اساس نظر شمار بسیاری از ناظران اسلام معاصر در مالزی و اندونزی، اجماع عمومی بر این است که انقلاب ایران تاثیر مهمی بر عناصر آشنا به مذهب در این کشورها داشت.

با توجه به فضیلت ماه رجب نام های مختلفی برای این ماه در نظر گرفته شده و علاوه بر رجب به نام های دیگری نیز معروف است .ماه رجب یکی از ماه های بزرگ و پرفضیلت ماه های قمری و از ماه های حرام است. رجب نام نهری است در بهشت که از عسل شیرین‌‌تر و از شیر سودمند تر است و در روایات آمده است هر کس در این ماه روزه بگیرد، از نهر رجب می نوشد. ماه رجب که به رجب المرجب نیز معروف است، ماه خدا نام گرفته و خداوند فرموده اند :

(من ماه رجب را وسیله ارتباط بین خود و بندگانم قرار داده ام پس هرکس به آن چنگ زند، به من مى رسد.)  

رجب به چه معناست؟ کلمه رجب به معنی بزرگ‌داشت چیزی از روی هیبت آن است. دلیل نامگذاری ماه رجب این است که در زمان جاهلیت رجب را ماه بزرگی می دانستند و جنگ و خونریزی در آن حرام بوده است.رجب در لغت به معنی بزرگ داشتن می باشد و ماه رجب یکی از ماه های حرام می باشد که ماهی بسیار پرفضیلت می باشد و در این ماه جنگ و خونریزی حرام است. ماه رجب به نام رجب المرجب نیز معروف است. مُرَجَّب به معنی بزرگ داشته شده می باشد.

رجب المُضَر یکی دیگر از نام های ماه رجب می باشد و دلیل این نامگذاری این می باشد که قبیله مُضَر (از اجداد پیامبر) برای این ماه احترام ویژه‌ ای قائل بودند.

ماه رجب را به نام های دیگری نیز می شناسند:

• شهرُ الاستغفار: ماه آمرزش خواهی

• رَجَبُ الفَرد: ماه تک

• رَجَبُ الاَصَبّ: ماه ریزش زیاد

• شهرُ اميرِالمؤمنين: ماه اميرمؤمنان

• رجب الحرام

• مُنصَل الأَسِّنه

• مُنصِل الألّ

زن و خانواده در نگاه فاطمه(س)

نویسنده : فرزانه حکیم زاده

فاطمه(س)کوثر خداست. ادامة رسول(ص)و همتای علی(ع) است. جمال و جلال خداوندی در وجود فاطمه تجلی یافته و با نور فاطمه(س)می توان در مسیری حرکت کرد که به خداوند منتهی می شود. فاطمه زهرااست؛ یعنی کسی که هم وجودش به نور الهی روشن شده و هم اینکه در پرتو روشنایی وجودش رهروان، راه را از بیراهه تشخیص می دهند و سرگشتگان، مسیر هدایت را می یابند. زهرا(س)معرف نهایت کمال زن و اوج عروج یک انسان است.

او قلة بلندی است که هر چه به سوی او حرکت کنی و به بالای قله نزدیک تر شوی، چشم انداز وسیع تری را خواهی دید. در جغرافیای کوچک خانه فاطمه(س)آن چنان معرفت و عشق خدا تجلی یافت که نور آن از بسیط زمین تا اوج افلاک گسترده شد و فرزندانی در دامان پاکش تربیت شدند که میراث هدایت گری همه انبیا و اولیای خدا را بر دوش کشیدند. از آن روی که سیرة فاطمه(س) در همة زمینه ها برای همة مؤمنان و به ویژه برای زنان الگویی تام و تمام است، بر آن شدیم تا بدانیم که از منظر فاطمه(س) کمال زن در چیست و زنان در رابطه با حفظ خانواده سالم و ساختن جامعه ای در حال رشد، چه نقشی دارند. در نوشتار حاضر در نهایت اجمال و اختصار به پاسخ این پرسش ها می پردازیم و برای ورود به بحث ابتدا دو دیدگاه رایج در مورد زنان را مطرح کرده و سپس نگاه حضرت به زنان را بررسی می کنیم.

دو دیدگاه کلی در مورد زنان

می توان گفت که در یک تقسیم بندی کلی، دو نظریه در مورد زنان وجود دارد:

دیدگاه اول؛ این دیدگاه، به دیدگاه متحجرانه و واپس گر معروف است و زن را موجودی طفیلی و وابسته به مرد دانسته و اصولاً هدف از خلقت زن را این می داند که نیازهای مرد را تأمین کند و نسل بشر ادامه یابد. در این دیدگاه شخصیت فکری و روحی زن تابعی از شخصیت پدر و یا همسر اوست و زن همان گونه می اندیشد که مردان زندگی او می اندیشند و از خود استقلال و ابتکاری ندارد. در همة جوامع بشری نمونه این نوع نگاه به زن وجود داشته تا آنجا که در برخی از جوامع وقتی زنی همسر خود را از دست می داد، دیگر دلیلی برای ادامة زندگی نداشت و پیکر او را نیز در کنار جسد همسرش زنده زنده می سوزاندند. در این دیدگاه استقلال فکری، اقتصادی و حق رأی و تصمیم گیری برای زنان معنایی ندارد و تنها مردان هستند که در همة این امور تصمیم گیرنده اصلی بوده و سرنوشت زنان نیز در دست آنان است. در برخی از کشورهای عربی نظیر عربستان سعودی در حال حاضر نیز زنان از شرکت در همة انتخابات محروم بوده و حق رانندگی و تنها مسافرت کردن را ندارند.