حدیث امام محمد باقر علیه السلام

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: شيعَةُ عَلِيٍّ الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا الَّذِينَ إِذَا

غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا.

♦️ شيعيان على عليه السّلام كسانى هستند كه در راه دوستی ما #مال_خود_را به يك ديگر #مى‌بخشند،و

در راه ولایت و مودّت ما به يك‌ديگر محبت می‌ورزند،اگر به خشم آيند ستم  نمى‌کنند و اگر خوشنود شوند
زياده روى نمى‌كنند، براى همسايگان بركت هستند، 
و براى معاشرين خود سلامتى (، ایمنی و آسايش) هستند

خصال (شیخ صدوق): ص ۳۹۷

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت* جزء15

*جز پانزدهم*
                *آیه ۴ و۵ سوره اسراء*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_قَضَيْنا إِلى بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوّاً كَبِيراً_فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ وَ كانَ وَعْداً مَفْعُولاً_

ما به بنى‌اسرائيل در كتاب آسمانى اعلام‌ كرديم كه دوبار در زمين فساد خواهيد كرد و برترى‌جويى بزرگى خواهيد نمود.
هنگامى‌كه نخستين وعده فرا رسد، گروهى از بندگان پيكارجوىِ خود را بر ضدّ شما بر مى‌انگيزيم تا [شما را سخت درهم كوبند حتّى براى به‌دست آوردن مجرمان]، درون خانه‌ها را جستجو كنند و اين وعده‌ایست قطعى.


*روایت ذیل آیه*

✨امام باقر (علیه السلام)- حمران گوید: امام باقر (علیه السلام)آیه: بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَّنَا أَوْلَی بَأْسٍ شَدِیدٍ را می‌خواند سپس فرمود: «منظور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و یاران اوست [مردانی جنگجو و نیرومند]».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۹۰ بحارالأنوار، ج۵۱، ص۵۷/ العیاشی، ج۲، ص۲۸۱ البرهان/

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت* جرء 14

 

 *جز چهاردهم*
                *آیه ۳۶ سوره حجر*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْني إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ_


گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخيز مهلت ‌ده [و زنده بگذار]».

 

*روایت ذیل آیه*

✨الصّادق (علیه السلام)- عَن وَهْبِ‌بْنِ‌جُمَیْعٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ إِبْلِیسَ وَ قَوْلِهِ

رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ أَیُّ یَوْمٍ هُوَ قَالَ یَا وَهْبُ أَ

تَحْسَبُ أَنَّهُ یَوْمُ یَبْعَثُ اللَّهُ النَّاسَ لَا وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ أَنْظَرَهُ إِلَی یَوْمِ یَبْعَثُ اللَّهُ قَائِمَنَا (عجل الله تعالی

فرجه الشریف) فَیَأْخُذُ بِنَاصِیَتِهِ فَیَضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِکَ الْیَوْمُ هُوَ الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ.

امام صادق (علیه السلام)- از وهب‌بن‌جُمیع نقل شده که گفت: *«از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی

ابلیس و این سخنش رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ المُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ المَعْلُوم

پرسیدم که آن روز کدام روز است»؟ حضرت فرمود: «ای وهب! می‌پنداری آن روز روزی است که

خداوند مردم را [برای برپایی قیامت] برمی‌انگیزد؟ نه! بلکه خداوند عزّوجلّ او را تا روزی که قائم

(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما را [برای قیام‌کردن] برانگیزد، مهلت داده است و حضرت قائم (عجل

الله تعالی فرجه الشریف) موی جلو سرش را گرفته و گردنش را بزند؛ آن‌روز، الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ».*

[بحارالأنوار، ج۶۰، ص۲۲۱]

 *تدبر قرآنی با محوریت مهدویت* جزء 13

جز سیزدهم*
                *آیه ۵ سوره ابراهیم*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

 

_وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللهِ إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ

لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ


ما موسى را با آیات [و معجزات] خود فرستادیم [و دستور دادیم]؛ قومت را از تاریکى‎ها به‌سوى نور خارج

ساز و ایّام اللهِ [روزهاى خاصّ الهى] را به آنان یادآورى کن. در این، نشانه‎هایى است براى هر شکیباى

شکرگزار.

*روایت ذیل آیه*

 الباقر (علیه السلام)- أَیَّامُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ثَلَاثَهًْ: یَوْمٌ یَقُومُ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وَ یَوْمُ

الْکَرَّهًْ وَ یَوْمُ الْقِیَامَهًْ.

امام باقر (علیه السلام)- *أَیَّامِ اللهِ سه روز است؛ روزی که قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام

می‌کند؛ روز رجعت و روز قیامت.* [تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۴۰ البرهان/ نورالثقلین]

 *تدبر قرآنی با محوریت مهدویت* جزء 12

 *جز دوازدهم*
                *آیه ۸ سوره هود*

*بسم الله الرحمن الرحیم

 

_وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ

ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ_

و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آن‌ها به تأخیر اندازیم، [از روى استهزا] مى‌گویند: «چه چیز مانع آن

شده است»؟! آگاه باشید! آن روز که [عذاب] به سراغشان آید، از آن‌ها بازگردانده نخواهد شد و آنچه را

مسخره مى‌کردند، دامانشان را مى‌گیرد.

*روایت ذیل آیه*

✨ أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ أَصْحَابُ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الثَّلَاثُمِائَهًْ وَ

الْبِضْعَهًْ عَشَرَ.
امام علی (علیه السلام)- *أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ؛ منظور از آن جماعت اندک، یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه

الشریف) است که سیصدوچند ده‌نفر هستند*[ بحار الأنوار، ج۵۱، ص۴۴]