درباره حضرت خدیجه(س) می‌گویند که ایشان مادر یازده امام هستند اما در واقع باید گفت که ایشان مادر دوازده امام هستند زیرا حضرت علی(ع) سال‌ها تحت سرپرستی ایشان قرار داشتند و از این جهت حضرت خدیجه(س) مادر امیرالمؤمنین(ع) هم بودند.

حضرت خدیجه (س) یکی از ثروتمندترین مردم مکه بود ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانه‌اش همواره کعبه آرزوهای مردم بینوا و پناهگاه نیازمندان بود. همسر رسول خدا (ص) نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه حضرت علی (ع) با پیامبر به نماز ایستاد و پیشانی بندگی بر خاک سایید.

حضرت خدیجه (س) نقطه گذر از این جاهلیت به عصر نور و تمدن جدید و نقش‌آفرین این گذار است. آن بانو عنصر منفعل در این گذار نبود، بلکه عنصر فعال بود؛ یعنی علاوه بر داشتن شم معرفت و عمق نگاه و تحلیل عمیق خود، عنصری فعال در گذر از جاهلیت به دنیای جدید و جهان بعثت به شمار می‌آمد. او پرچم‌دار دوره گذار و انتقال از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها بود. انتقال تاریخ بشر از یک مرحله پست به یک مرحله بسیار باشکوه و پایه‌ریزی یک تمدن نو آن هم از بدترین نقطه عالم و منحط‌ترین جامعه کار ایشان بود.