امامت جزئی از اسلام نیست بلکه امامت جریانی است که تمام قطعات دین را به هم وصل می‌کند و

به‌عبارت‌دیگر امامت تمام اسلام است.

آیا زندگی مهدوی امکان تحقق دارد یا نه ؟

در قرآن آیه حیات طیبه می‌فرماید: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ» و بلافاصله پاسخ می‌دهد: «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ» (آیه ۹۷ سوره نحل)؛ هر کسی که باایمان باشد و عمل صالح انجام دهد مرد یا زن باشد، (هیچ فرقی ندارد)، اگر کسی مبتنی بر ارزش‌های ایمانی عمل صالح انجام دهد درخور هدیه‌ای است و آن هدیه «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً» ما به او حیات طیبه است و مفسران در تفسیر حیات طیبه بیان کرده‌اند که حیات طیبه بهترین شکل زندگی اخروی است وعده‌ای دیگر از مفسران نیز حیات طیبه را بهترین شکل زندگی در این دنیا و عالم قیامت دانسته‌اند.

این وعده قرآن و خداوند به ما است که به شما حیات طیبه می‌دهیم پس حیات طیبه جریانی است بسیار مسرت‌بخش که خدا در اختیار ما قرار داده است، اما شرط دارد و شرط آن این است که اولاً ایمان به خدا داشته باشیم و ثانیاً بر اساس ارزش‌های ایمانی تحت عنوان عمل صالح کارهای خود را مدیریت کرده و به انجام برسانیم.

عمل صالح هر عمل خوبی نیست، مهم‌ترین عمل خوب، عمل صالح است، لذا عمل صالح مهم‌ترین عمل خوب ولی به‌بهی‌ترین شکل آن است، البته مهم‌ترین و بهترین عمل خوب در شرایط زمان و مکان یعنی در بُعد زمانی فعلی و در بُعد مکانی فعلی مدنظر است

آثار حیات طیبه

حیات طیبه آرامش واقعی در زندگی است، بعضی‌ها بیان می‌کنند که ما آرام هستیم، اما از افراد می‌ترسیم چون فلانی در خانه است، من آرامم. یا زن و شوهر از همدیگر می‌ترسند؛ بنابراین از هم انتقاد نمی‌کنند، چرا؛ چون می‌دانند اگر انتقاد کنند مشکلاتی ایجاد می‌شود، بنابراین ظاهراً این خانه آرام است، اما آتش زیر خاکستر است.

۲- خداوند او را در به نبست قرار نمی‌دهد، چرا؛ زیرا باتقوا زندگی می‌کند و به‌به نبست نمی‌رسد، خداوند اجازه نمی‌دهد که زندگی‌ای به بن بست برسد، بنابراین نظام زندگی «فرد بر اساس آرامش و عدم بن بست مدیریت» می‌شود.

۳ ـ خداوند رزق و روزی او را از جایی که گمان نمی‌کند قرار می‌دهد ما در زندگی‌مان برنامه‌ریزی بسیاری داریم و در همه این برنامه‌ریزی‌ها کوچک‌ترین احتمالات را هم لحاظ می‌کنیم، ولی ناگهان می‌بینیم به‌به نبست می‌رسیم؛ بنابراین مؤمن واقعی که با عمل صالح سرکار دارد تحت هیچ شرایطی به‌به نبست در زندگی برخورد نکرده و به سمت‌وسویی حرکت می‌کند که اولاً آرامش دارد و ثانیاً رزق و روزی آن بدون حدوحصر است.

امام حسن عسگری با وجود همه آن فشارها و سختی های  حكومت خبیث عباسى، يك سرى فعاليت هاى سياسى و علمى در جهت حفظ اسلام و تشيع و مبارزه با افكار ضد اسلامى و ضد شيعى انجام دادند كه اهم كوشش ها و تلاش هاى علمى ـ فرهنگى آن حضرت عبارت است از:

 تربيت شاگردان برجسته 

در تاریخ آمده است شيخ طوسى(ره) تعداد شاگردان آن حضرت را بيش از صد نفر ثبت كرده است كه در ميان آنان چهره ‏هاى برجسته و مردان وارسته‏اى، مانند: احمد بن اسحاق اشعرى قمى، ابو هاشم داود بن قاسم جعفرى، عبدالله بن جعفر حميرى، ابو عمرو عثمان بن سعيد عَمْرى (نائب خاص حضرت حجت)، على بن جعفر، محمد بن حسن صفار و... به چشم می خورند.

تشويق نويسندگان به خلق آثر

حضرت عسكرى عليه‏السلام در كنار تربيت شاگردان به تشويق نويسندگان هم می پرداختند؛ از جمله داود بن قاسم جعفرى مى‏گويد: كتاب «يوم و ليلة» از يونس آل يقطين را به حضرت عسكرى عليه‏السلام عرضه داشتم. امام فرمود: «تَصْنيفُ مَنْ هذا؛ نوشته چه كسى است؟» گفتم: نوشته يونس است. آنگاه فرمود: «اَعْطاهُ اللّهُ بِكُلِّ حَرْفٍ نُورا يَوْمَ الْقِيامَةِ؛(3) خداوند در مقابل هر حرف، نورى به او در روز قيامت عطا فرمايد.» بر اثر همين تشويق ها بود كه شانزده تن از شاگردان حضرت، دست به تأليف زدند و 118 عنوان كتاب، ثمره آن شد. از ميان آنها على بن حسن فضّال 36 كتاب، محمد بن حسن صفار 35 كتاب، عبدالله بن جعفر حميرى 19 كتاب، احمد بن ابراهيم 7 كتاب و هارون بن مسلم 6 كتاب دارد. همين طور تعداد راويانى كه از آن حضرت حديث نقل نموده‏اند، به 106 نفر می ‏رسد.

ابعاد هفت‌گانه فعالیت امام عسکری (ع)

امام عسکری (ع)، با وجود همه این فشارها، کنترل‌ها و مراقبت‌های بی وقفه حکومت عباسی، یک سلسله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و علمی در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضد اسلامی انجام می‏‌داد که می‏‌توان آنها را بدین گونه خلاصه کرد:

۱- کوشش‌های علمی در دفاع از آیین اسلام و رد اشکال‌ها و شبهات مخالفان و نیز تبیین اندیشه صحیح اسلامی.

۲- ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف از طریق نمایندگان و اعزام پیک‌ها و ارسال پیام‌ها.

۳- فعالیت‌های سری سیاسی برغم تمامی کنترل‌ها و مراقبت‌های حکومت عباسی.

۴- حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، به ویژه یاران خاص خود.

۵- تقویت و توجیه سیاسی رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشکلات.

۶- استفاده گسترده از آگاهی غیبی برای جلب منکران امامت و دلگرمی شیعیان.

۷- آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم