فاطمه کیست ؟

فاطمه شخصیت فرزانه و فَرَهمندی است. او عصاره فضیلت و ارجمندی است و در تاریخ بشریت بی همتاست. الگویی است برای همسرداری و خانه داری که در عین حال به عبادت و دانش و فرزندداری می پردازد. سخن از فاطمه سخن از خوبی هاست.

مانند پیامبر

عایشه همسر پیامبر گفته بود: هیچ کس را در راه رفتن و کردار و گفتار و نشست و برخاست و راه و رسم زندگی شبیه تر از حضرت فاطمه به پیامبر خدا ندیدم. او هرگاه به حضور پیامبر وارد می شد، پیامبر به احترام او تمامْ قد می ایستاد و او را می بوسید و خوش آمد می گفت و دست او را می گرفت و در جای خویش می نشاند.

جان پیامبر

پیامبر درباره فاطمه زهرا(س) فرموده اند: هان، هرکس این بانوی ارجمند را می شناسد، می شناسد و هرکه نمی شناسد بداند که او پاره وجود من است. قلب تپیده من و روح من است. هرکه او را بیازارد مرا آزرده است.

راستی چرا چنین نباشد؟ فاطمه قلب تپنده و جان پیامبر بود و هرگاه دل پیامبر آزرده شود تمام کالبد او آزرده خواهد شد و این به سبب ارزش های ذاتی خود فاطمه است که با خداپرستی و باور دینی و اطاعت از خدا به این مقام رسید، نه صرفا به خاطر دختر پیامبر بودن.

نام فاطمه

نام مقدس فاطمه از واژه فَطْمْ به معنی جدا شدن و بریدن گرفته شده است. درباره انگیزه این نام گذاری امام صادق(ع) فرموده است: جبرئیل گفت:... این دختر در زمین فاطمه نامیده شد زیرا پیروان او از آتش دوزخ بدورند. و در روایت های دیگری آمده است که چون فاطمه از هر پلیدی و ناپاکی دور است نامش را فاطمه نهادند.

ادامه مطلب: فاطمه کیست ؟

آدرس کانال درسی

آدرس کانال درسی در پیام رسان ایتا

جهت ارتباط و اطلاع بیشتر 

 

@payameasemanqom

صفات امیدوارکننده

 سه صفت امیدوارکننده

 

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله:

اِذا رَاَيْتَ مِنْ اَخيكَ ثَلاثَ خِصالٍ، فَارْجُهُ: اَلْحَياءُ وَ الاَْمانَةُ وَ الصِّدْقُ؛

هرگاه در برادر (دينى) خود سه صفت ديدى، به او اميدوار باش:
 ۱. حيا
 ۲. امانتدارى
 ۳. و راستگويى.

? نهج‌الفصاحه، ح ۲۰۵

پرهیز از بدگمانی

 

پرهیز از بدگمانى

 

امام علی علیه السلام فرمودند: ألَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً، وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا.

 

هر سخنى كه از دهان كسى خارج مى شود، تا احتمال خير و نيكى در آن مى يابى حمل بر فساد مكن.

حکمت 360 نهج البلاغه

آیات زندگی

«وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فى الْكِتابِ اَنْ اِذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللّهِ يُكْفَرُ بِها وَيُسْتَهْزَأُ بِها فَلاتَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا

فى حَدِیث غَيْرِهِ اِنَّكُمْ اِذاً مِثْلُهُمْ اِنَّ اللّهَ جامِعُ الْمُنافِقِینَ وَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا» (نساء ۱۴۰)

 «و همانا او بر شما در اين كتاب نازل كرده كه چون شنيديد كه آيات و نشانه هاى خداوند را مورد

انكار و مسخره قرار مى دهند، با آنان منشينيد تا در سخنى ديگر وارد شوند و گرنه شما نيز همانند

آنهاييد؛ به يقين خداوند منافقان و كافران را همگى در دوزخ گرد خواهد آورد.»

 خطر شنیدنِ سخن باطل! ️این آیه، کسانى را که به سخنان باطل گوش فرا مى‌دهند، به شدت تهدید

مى‌کند که کارشان به نفاق کشیده مى‌شود، دلشان با شنیدن این سخنان، در برابر کفار نرم مى‌شود، به

آن‌ها گرایش پیدا مى‌کنند و تحت تأثیر این سخنان، ایمانشان ضعیف مى‌شود و کم‌کم زوال مى‌یابد. بر

این اساس، مؤمنان را نهى مى‌کند از این که با کفار براى گفت و شنود چنین سخنان باطلى ننشینند و

مجلس گرمى نکنند تا آن‌ها نیز از چنین سخنانى منصرف شوند.

اخلاق در قرآن جلد۳، صفحه۳۵۴،۳۵۵