امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: شيعَةُ عَلِيٍّ الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا
الَّذِينَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا.
شيعيان على عليه السّلام كسانى هستند كه در راه دوستی ما مال خود را به يك ديگر
مى‌بخشند،و در راه ولایت و مودّت ما به يك‌ديگر محبت می‌ورزند،اگر به خشم آيند ستم
نمى‌کنند و اگر خوشنود شوند زياده روى نمى‌كنند، براى همسايگان بركت هستند، و براى
معاشرين خود سلامتى (ایمنی و آسايش) هستند.
خصال (شیخ صدوق): ص ۳۹۷