درهاي آسمان يك بار ديگر باز و ميهماني خدا دوباره برپا شده است. بندگان بر سر خوان رحمت ربِّ جليل، سوره توبه مي‌خوانند و سنگ سراچه دل به الماس آب ديده مي‌شويند. رمضان است؛ هنگام بازگشتن از بيراهه‌اي كه رفته بوديم و جبران فرصت‌هايي كه از دست داده‌ايم. رمضان است؛ ماه قبولي توبه، ماه زمزمه دعاي ابوحمزه، ماه نجواي شبانه، ماهي كه شب قدرش از هزار ماه برتر و بهتر است؛ بهار قرآن، زمزمه كلام وحي. سلام اي ماه خدا، ماه رحمت بي‌منتها، ماه چرخش بندگان به سوي حضرت دوست، ماه رقم زدن تقدير دو سرا.
ماه رمضان هنگامه نزول رحمت بر بندگان و خودسازي، رشد فضاي اخلاقي و رها شدن از قيد و بندهاي جسمي و مادي است. در اين ماه بندگان به ميهماني پروردگار خود فراخوانده مي شوند تا براي كسب معرفت مهيا شوند و به قدر توان خود ذخيره اي شايسته را توشه آخرت كنند.
ماه مبارك رمضان ارزشمندترين هنگامه در طول سال به شمار مي رود كه پروردگار روزه گرفتن را بر مسلمانان واجب كرده است و برپايه احاديث نبوي هر عبادت در اين ماه ثواب 700 برابر نسبت به ديگر ماه ها دارد. اوج اين عظمت را مي‌توان در شب هاي قدر مشاهده كرد كه قرآن كريم آن را برتر و بهتر از هزار ماه دانسته، از اين رو شناخت اهميت و ارزش اين ماه مبارك براي آمادگي روحي بسيار ضروري است. عبادت سازنده و مؤثر در اين ماه نيازمند دانستن احكام آن است تا فرد مسلمان با آگاهي از اعمال فقهي و شرعي بتواند علاوه بر روزه گرفتن از بركات معنوي آن نيز بهره‌مند شود.
** ضيافت الهي كدورت ها را از ميان مي برد
ورود به ماه مبارك رمضان يك اتفاق معنوي درعملكرد روزانه يك جامعه است. امسال مردم ايران در شرايطي وارد فضاي معنوي ماه مبارك رمضان مي‌شوند كه از هر زمان ديگري بيشتر نيازمند بركات و فيوضات اين ماه هستند.
اگر بخواهيم در يك جمله ماه رمضان را تعريف كنيم، بايد بگوييم، ماه فرصت‌ها. فرصت‌هاي فراواني در اين ماه در برابر من و شماست. اگر از اين فرصت‌ها بتوانيم درست استفاده كنيم، يك ذخيره عظيم و بسيار ارزشمندي در اختيار ما خواهد بود. يكي از مشكلاتي كه در جامعه امروز وجود دارد، ضعف اراده و تصميم گيري است؛ خيلي‌ها مي‌گويند: من مي‌دانم بد اخلاق هستم، اما نمي‌توانم بر بد اخلاقيم غلبه كنم، من نبايد اعتياد داشته باشم، نبايد ناسزا بگويم، نمي‌توانم و نمي‌شود. گاهي افراد به گرفتاري‌هاي مختلف اظهار ضعف اراده مي‌كنند. ماه رمضان، ماه تقويت اراده است؛ خيلي علاقه مند به غذا هستيم، اما غذا نمي خوريم و يا علاقه مند به آب هستيم و آب نمي خوريم و نزديك 14 يا 15 ساعت تحمّل مي‌كنيم؛ اين تقويت اراده است و اولين فرصت طلايي و زمينه اي است كه در اختيار ماست، به شرط اينكه انسان خود را بشناسد.
ماه رمضان؛ ماه تقوي، پرهيزكاري، تزكيه نفس و صفاي باطن است. مستحبات را انجام نداديم مهم نيست، به حرمت رمضان، خود را به گناه آلوده نكنيم. در قرآن كريم آمده است كه «از غيبت برادر خود دوري كن كه آن مانند خوردن گوشت مرده اوست». در روزهاي ماه رمضان بايد از خوردن پرهيز كرد، چه رسد كه گوشت مرده انسان باشد. در جلسات دعا، روي منبر و پشت تريبون، آن هم در ماه رمضان، از خلاف‌گويي، دروغ پراكني، اتهام زني و شايعه پراكني پرهيز كنيم. از قضاوت ناصحيح نسبت به غير همفكران خود و انتشار خشونت و كينه اجتناب كنيم. خداوند متعال در قرآن كريم سفارش مي‌كند كه از بسياري از گمان‌ها بپرهيزيم و از گمان سوء نه‌تنها نسبت به مؤمنان بلكه نسبت به همه آدميان پرهيز كنيم.