تدبر قرآنی با محوریت مهدویت جزء 11

 *جز یازدهم*
                *آیه ۳۵ سوره یونس*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللهُ يَهْدي لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا

يَهِدِّي إِلاَّ أَنْ يُهْدى فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُون


بگو: «آيا هيچ‌يك از معبودهاى شما، به‌سوى حق هدايت مى‌كند»؟! بگو: «تنها خدا به حق هدايت مى‌كند.

آيا كسى كه هدايت به‌سوى حق مى‌كند براى پيروى شايسته‌تر است، يا آن كس كه هدايت نمى‌شود

مگر هدايتش كنند؟! شما را چه مى‌شود، چگونه داورى مى‌كنيد»؟!

*روایت ذیل آیه:

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الّرحْمن بن المَسْلَمَهًْ الجَرِیری: قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یُوَبِّخُونَّا وَ

یُکَذِّبُونَّا أَنَّا نَقُولُ إِنَّ صَیْحَتَیْنِ تَکُونَانِ یَقُولُونَ مِنْ أَیْنَ تُعْرَفُ الْمُحِقَّهًْ مِنَ الْمُبْطِلَهًْ إِذَا کَانَتَا قَالَ فَمَا ذَا

تَرُدُّونَ عَلَیْهِمْ قُلْتُ مَا نَرُدُّ عَلَیْهِمْ شَیْئاً قَالَ قُولُوا یُصَدِّقُ بِهَا إِذَا کَانَ مَنْ یُؤْمِنُ بِهَا مِنْ قَبْلُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ

یَقُولُ أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- از عبدالرّحمن مَسلَمه جَریری نقل است: به امام صادق (علیه السلام) عرض

کردم: «مردم ما را سرزنش و توبیخ می‌کنند [چراکه] ما می‌گوییم آن دو بانگ زده خواهد شد. (اشاره

به دو صیحه‌ای است که قبل از ظهور حضرت حجّت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) برآورده می‌شود که

یکی از آن دو بانگ، بَرحق است و یاران را دعوت می‌کند). آن‌ها می‌گویند: «اگر این دو بانگ برآورده

شود، حق و باطل آن‌ها از کجا فهمیده می‌شود»»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «شما چه پاسخی به آنان

می‌دهید»؟ گفتم: «پاسخی به آنان نمی‌دهیم». امام (علیه السلام) فرمود: «به آنان بگویید: هرکس که

پیش از وقوع این بانگ، به وقوع آن ایمان داشته باشد، حقّ را تشخیص می‌دهد. خداوند متعال نیز

می‌فرماید: أَفَمَن یَهْدِی إِلَی الحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ یَهِدِّیَ إِلاَّ أَن یُهْدَی فَمَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۴۶۸ الکافی، ج۸، ص۲۰۸/ بحار الأنوار، ج۵۲، ص۲۹۶/ نور

الثقلین/ البرهان

آیا زمان شب قدر، برای همه مردم کره زمین یکسان است؟

 پاسخ به 8 سوال مهم درباره شب قدر

 

درباره فلسفه قرار دادن شب قدر و ویژگی های آن همواره سوالاتی مطرح می شود که پاسخ آنها را باید در تفسیر آیه های قرآن و احادیث جست.

فلسفه وجود شب قدر چیست؟

پاسخ: با توجه به روایاتی که درباره علت وجود این شب پر فضیلت بیان شده اند، مشخص می شود که اصل وجود چنین شبی به نوعی لطف ویژه الهی و فرصتی مغتنم برای مومنین است که می توانند با بهره گیری از برکات این شب کاستی ها و کوتاهی های خود را در طی مسیر کمال و رشد جبران کنند. امام باقر(ع)، در پاسخ به این پرسش که چرا شب قدر به وجود آمده و به عبارت دیگر فلسفه شب قدر چیست، فرموده است: «اگر خداوند کارهاى مومنان را چند برابر نکند به سر حد کمال نمى رسند، اما از راه لطف کارهاى نیکوى آن ها را چند برابر مى کند تا کاستى هایشان جبران شود.»

 

چرا فقط در یک شب از سال تمام تقدیر انسان تعیین می شود؟

پاسخ : اصل وجود این شب یک لطف ویژه و فوق العاده است، و اگر کسانی بدون توجه به شب قدر مشروط بر این که تعمدا در این شب با خواست و اراده خداوند مخالفت نکرده و مانند سایر شب ها از آن عادی عبور کنند به سرنوشت بدی دچار نخواهند شد. نهایتا از برخی از الطاف خاص الهی محروم می شوند.
البته تقدیر مقدرات افراد در این شب به صورت قطعی و تغییر ناپذیر نیست. بلکه می توان با مواردی نظیر در خواست از خداوند و دعا و صدقه و در طول سال آن را تغییر داد. لذا افراد زیادی که از فرصت این شب محروم مانده اند می توانند در طول سال با تلاش و دقت بیشتر سرنوشت خود را تغییر دهند و بهبود بخشند؛ همانطور که در مقابل نیز افرادی که در شب قدر بهترین مقدرات را برای خود زمینه سازی کرده اند با بی توجهی در طول سال خود را از محقق شدن مقدرات خوب محروم می کنند.

ادامه مطلب: آیا زمان شب قدر، برای همه مردم کره زمین یکسان است؟

تدبر قرآنی با محور مهدویت روز دهم

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت*

*جز دهم* *آیه ۳۳ سوره توبه*               بسم الله الرحمن الرحیم

_هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ_ او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا آن را بر همه‌ی آيين‌ها پيروز گرداند، هرچند مشركان ناخشنود باشند. *روایت ذیل آیه*

الحسین (علیه السلام)- مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِیّاً أَوَّلُهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِی وَ هُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ یُحْیِی اللَّهُ تَعَالَی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ یُظْهِرُ بِهِ دِیْنَ الْحَقِّ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ لَهُ غَیْبَهًٌْ یَرْتَدُّ فِیهَا قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَی الدِّینِ فِیهَا آخَرُونَ فَیُؤْذَوْنَ وَ یُقَالُ لَهُمْ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِی غَیْبَتِهِ عَلَی الْأَذَی وَ التَّکْذِیبِ بِمَنْزِلَهًِْ الْمُجَاهِدِ بِالسَّیْفِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله). امام حسین (علیه السلام)- * مهدی،از ما دوازده نفرهست که اوّل آن‌ها علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و آخر آنان نهمین نفر از فرزندان من خواهد بود که به حق قیام خواهد کرد، خداوند زمین را به‌وسیله‌ی او زنده خواهد نمود پس از اینکه مرده شده باشد، و به‌وسیله‌ی او دین را قوی و شوکت می‌دهد و آشکارش می‌کند، و حق را استوار می‌سازد تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند!. وی غیبتی خواهد داشت که گروهی در اثر طول غیبت مرتدّ خواهند شد، و جماعتی در انتظار خواهند بود و در این راه رنج و اذیّت خواهند کشید، مخالفین به این دسته می‌گویند: «اگر شما راست می‌گویید پس این وعده کی انجام خواهد گرفت»، کسی که بر طول غیبت او صبر کند و در این راه اذیّت و آزار ببیند این مرد مثل این است که با شمشیر در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) جنگ می‌کند».*[بحار الأنوار، ج۳۶، ص۳۸۵]

تدبر قرآنی با محور مهدویت روز نهم

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت*

*جز نهم * *آیه ۱۲۸ سوره اعراف*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ اسْتَعينُوا بِاللهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ_ موسى به قوم خود گفت: «از خدا يارى جوييد، و استقامت پيشه كنيد، كه زمين از آن خداست، و آن را به هركس از بندگانش كه بخواهد، واگذار مى‌كند؛ و سرانجام [نيك] براى پرهيزگاران است». *روایت ذیل آیه*

الباقر (علیه السلام)- رَوَی عَلِیُّ‌بْنُ‌عُقْبَهًَْ عَنْ أبِیهِ قَالَ: إِذَا قَامَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حَکَمَ بِالْعَدْلِ وَ ارْتَفَعَ فِی أَیَّامِهِ الْجَوْرُ وَ أَمِنَتْ بِهِ السُّبُلُ وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ بَرَکَاتِهَا وَ رَدَّ کُلَّ حَقٍّ إِلَی أَهْلِهِ وَ لَمْ یَبْقَ أَهْلُ دِیْنٍ حَتَّی یُظْهِرُوا الْإِسْلَامَ وَ یَعْتَرِفُوا بِالْإِیمَانِ ... ثُمَّ قَالَ إِنَّ دَوْلَتَنَا آخِرُ الدُّوَلِ وَ لَمْ یَبْقَ أَهْلُ بَیْتٍ لَهُمْ دَوْلَهًٌْ إِلَّا مَلَکُوا قَبْلَنَا لِئَلَّا یَقُولُوا إِذَا رَأَوْا سِیرَتَنَا إِذَا مَلَکْنَا سِرْنَا بِمِثْلِ سِیرَهًِْ هَؤُلَاءِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَی وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ. امام باقر ( علی‌بن‌عقبه از پدرش نقل می‌کند): *هرگاه قائم ظهور کند عدل را در میان مردم برقرار می‌سازد و جور و ستم در زمان او برطرف می‌شود و راه‌ها امن می‌گردد، در زمان او زمین برکات خود را بیرون می‌کند، و قائم هر حق را به اصحابش برمی‌گرداند، در ظهور او تمام مردم روی زمین، دین اسلام را خواهند پذیرفت ... دولت ما در پایان همه‌ی دولتها خواهد آمد و همه قبل از ما به حکومت خواهند رسید، و این جریان از این‌جهت است تا نگویند، اگر ما هم حکومت داشتیم مانند این‌ها باعدالت رفتار می‌کردیم و این است کلام خداوند متعال که فرمود: وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین.* [بحار الأنوار، ج۵۲، ص۳۳۸]

تدبر قرآنی با محور مهدویت روز هشتم

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت*

*جز هشتم* *آیه ۱۵۸ سوره انعام *

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ في إيمانِها خَيْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ_ آيا جز اين انتظار دارند كه فرشتگان به‌سراغشان آيند، يا پروردگارت [خودش] به‌سوى آن‌ها بيايد، يا بعضى از آيات پروردگارت [و نشانه‌هاى رستاخيز]؟! امّا آن روز كه بعضى از آيات پروردگارت [نشانه‌هاى مرگ و عذاب] ظاهر شود، ايمان‌آوردن كسى كه قبلاً ايمان نياورده، يا در ايمانش عمل نيكى انجام نداده، سودى به حالش نخواهد داشت. بگو: «[اكنون كه شما چنين انتظارات نادرستى داريد]، انتظار بكشيد! ما هم انتظار [كيفر شما را] مى‌كشيم»! *روایت ذیل آیه*

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنَ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً قَالَ یَعْنِی یَوْمَ خُرُوجِ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مِنَّا ثُمَّ قَالَ (علیه السلام) یَا بَابَصِیرٍ طُوبَی لِشِیعَهًِْ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الَّذِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً؛ یعنی خروج قائم منتظر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از بین ما است». سپس فرمود: «ای ابابصیر! خوشا به حال پیروان قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما، که در انتظار ظهور وی، در زمان غیبت و پیرو او در زمان ظهورش هستند. آنان اولیای خدایند که هیچ ترسی بر آنان نیست و نه دچار نگرانی و غمگینی می‌شوند». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۶۵۲ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۴۹/ کمال الدین، ج۲، ص۳۵۷/ البرهان