*جز دوازدهم*
                *آیه ۸ سوره هود*

*بسم الله الرحمن الرحیم

_وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ

ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ_

و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آن‌ها به تأخیر اندازیم، [از روى استهزا] مى‌گویند: «چه چیز مانع آن

شده است»؟! آگاه باشید! آن روز که [عذاب] به سراغشان آید، از آن‌ها بازگردانده نخواهد شد و آنچه را

مسخره مى‌کردند، دامانشان را مى‌گیرد.

*روایت ذیل آیه*

✨ أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ أَصْحَابُ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الثَّلَاثُمِائَهًْ وَ

الْبِضْعَهًْ عَشَرَ.
امام علی (علیه السلام)- *أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ؛ منظور از آن جماعت اندک، یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه

الشریف) است که سیصدوچند ده‌نفر هستند*[ بحار الأنوار، ج۵۱، ص۴۴]

 *جز یازدهم*
                *آیه ۳۵ سوره یونس*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

_قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللهُ يَهْدي لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا

يَهِدِّي إِلاَّ أَنْ يُهْدى فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُون

بگو: «آيا هيچ‌يك از معبودهاى شما، به‌سوى حق هدايت مى‌كند»؟! بگو: «تنها خدا به حق هدايت مى‌كند.

آيا كسى كه هدايت به‌سوى حق مى‌كند براى پيروى شايسته‌تر است، يا آن كس كه هدايت نمى‌شود

مگر هدايتش كنند؟! شما را چه مى‌شود، چگونه داورى مى‌كنيد»؟!

*روایت ذیل آیه:

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الّرحْمن بن المَسْلَمَهًْ الجَرِیری: قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یُوَبِّخُونَّا وَ

یُکَذِّبُونَّا أَنَّا نَقُولُ إِنَّ صَیْحَتَیْنِ تَکُونَانِ یَقُولُونَ مِنْ أَیْنَ تُعْرَفُ الْمُحِقَّهًْ مِنَ الْمُبْطِلَهًْ إِذَا کَانَتَا قَالَ فَمَا ذَا

تَرُدُّونَ عَلَیْهِمْ قُلْتُ مَا نَرُدُّ عَلَیْهِمْ شَیْئاً قَالَ قُولُوا یُصَدِّقُ بِهَا إِذَا کَانَ مَنْ یُؤْمِنُ بِهَا مِنْ قَبْلُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ

یَقُولُ أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- از عبدالرّحمن مَسلَمه جَریری نقل است: به امام صادق (علیه السلام) عرض

کردم: «مردم ما را سرزنش و توبیخ می‌کنند [چراکه] ما می‌گوییم آن دو بانگ زده خواهد شد. (اشاره

به دو صیحه‌ای است که قبل از ظهور حضرت حجّت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) برآورده می‌شود که

یکی از آن دو بانگ، بَرحق است و یاران را دعوت می‌کند). آن‌ها می‌گویند: «اگر این دو بانگ برآورده

شود، حق و باطل آن‌ها از کجا فهمیده می‌شود»»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «شما چه پاسخی به آنان

می‌دهید»؟ گفتم: «پاسخی به آنان نمی‌دهیم». امام (علیه السلام) فرمود: «به آنان بگویید: هرکس که

پیش از وقوع این بانگ، به وقوع آن ایمان داشته باشد، حقّ را تشخیص می‌دهد. خداوند متعال نیز

می‌فرماید: أَفَمَن یَهْدِی إِلَی الحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ یَهِدِّیَ إِلاَّ أَن یُهْدَی فَمَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۴۶۸ الکافی، ج۸، ص۲۰۸/ بحار الأنوار، ج۵۲، ص۲۹۶/ نور

الثقلین/ البرهان

 پاسخ به 8 سوال مهم درباره شب قدر

درباره فلسفه قرار دادن شب قدر و ویژگی های آن همواره سوالاتی مطرح می شود که پاسخ آنها را باید در تفسیر آیه های قرآن و احادیث جست.

فلسفه وجود شب قدر چیست؟

پاسخ: با توجه به روایاتی که درباره علت وجود این شب پر فضیلت بیان شده اند، مشخص می شود که اصل وجود چنین شبی به نوعی لطف ویژه الهی و فرصتی مغتنم برای مومنین است که می توانند با بهره گیری از برکات این شب کاستی ها و کوتاهی های خود را در طی مسیر کمال و رشد جبران کنند. امام باقر(ع)، در پاسخ به این پرسش که چرا شب قدر به وجود آمده و به عبارت دیگر فلسفه شب قدر چیست، فرموده است: «اگر خداوند کارهاى مومنان را چند برابر نکند به سر حد کمال نمى رسند، اما از راه لطف کارهاى نیکوى آن ها را چند برابر مى کند تا کاستى هایشان جبران شود.»

چرا فقط در یک شب از سال تمام تقدیر انسان تعیین می شود؟

پاسخ : اصل وجود این شب یک لطف ویژه و فوق العاده است، و اگر کسانی بدون توجه به شب قدر مشروط بر این که تعمدا در این شب با خواست و اراده خداوند مخالفت نکرده و مانند سایر شب ها از آن عادی عبور کنند به سرنوشت بدی دچار نخواهند شد. نهایتا از برخی از الطاف خاص الهی محروم می شوند.
البته تقدیر مقدرات افراد در این شب به صورت قطعی و تغییر ناپذیر نیست. بلکه می توان با مواردی نظیر در خواست از خداوند و دعا و صدقه و در طول سال آن را تغییر داد. لذا افراد زیادی که از فرصت این شب محروم مانده اند می توانند در طول سال با تلاش و دقت بیشتر سرنوشت خود را تغییر دهند و بهبود بخشند؛ همانطور که در مقابل نیز افرادی که در شب قدر بهترین مقدرات را برای خود زمینه سازی کرده اند با بی توجهی در طول سال خود را از محقق شدن مقدرات خوب محروم می کنند.

*تدبر قرآنی با محوریت مهدویت*

*جز دهم* *آیه ۳۳ سوره توبه*               بسم الله الرحمن الرحیم

_هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ_ او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا آن را بر همه‌ی آيين‌ها پيروز گرداند، هرچند مشركان ناخشنود باشند. *روایت ذیل آیه*

الحسین (علیه السلام)- مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِیّاً أَوَّلُهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِی وَ هُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ یُحْیِی اللَّهُ تَعَالَی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ یُظْهِرُ بِهِ دِیْنَ الْحَقِّ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ لَهُ غَیْبَهًٌْ یَرْتَدُّ فِیهَا قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَی الدِّینِ فِیهَا آخَرُونَ فَیُؤْذَوْنَ وَ یُقَالُ لَهُمْ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِی غَیْبَتِهِ عَلَی الْأَذَی وَ التَّکْذِیبِ بِمَنْزِلَهًِْ الْمُجَاهِدِ بِالسَّیْفِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله). امام حسین (علیه السلام)- * مهدی،از ما دوازده نفرهست که اوّل آن‌ها علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و آخر آنان نهمین نفر از فرزندان من خواهد بود که به حق قیام خواهد کرد، خداوند زمین را به‌وسیله‌ی او زنده خواهد نمود پس از اینکه مرده شده باشد، و به‌وسیله‌ی او دین را قوی و شوکت می‌دهد و آشکارش می‌کند، و حق را استوار می‌سازد تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند!. وی غیبتی خواهد داشت که گروهی در اثر طول غیبت مرتدّ خواهند شد، و جماعتی در انتظار خواهند بود و در این راه رنج و اذیّت خواهند کشید، مخالفین به این دسته می‌گویند: «اگر شما راست می‌گویید پس این وعده کی انجام خواهد گرفت»، کسی که بر طول غیبت او صبر کند و در این راه اذیّت و آزار ببیند این مرد مثل این است که با شمشیر در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) جنگ می‌کند».*[بحار الأنوار، ج۳۶، ص۳۸۵]