*جز دوازدهم*
*آیه ۸ سوره هود*
*بسم الله الرحمن الرحیم
_وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ
ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ_
و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آن‌ها به تأخیر اندازیم، [از روى استهزا] مى‌گویند: «چه چیز مانع آن
شده است»؟! آگاه باشید! آن روز که [عذاب] به سراغشان آید، از آن‌ها بازگردانده نخواهد شد و آنچه را
مسخره مى‌کردند، دامانشان را مى‌گیرد.
*روایت ذیل آیه*
✨ أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ أَصْحَابُ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الثَّلَاثُمِائَهًْ وَ
الْبِضْعَهًْ عَشَرَ.
امام علی (علیه السلام)- *أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ؛ منظور از آن جماعت اندک، یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه
الشریف) است که سیصدوچند ده‌نفر هستند*[ بحار الأنوار، ج۵۱، ص۴۴]