هوش مصنوعی، به زبان ساده، به سیستمهای کامپیوتری و الگوریتمهایی گفته میشود که میتوانند وظایفی را انجام دهند که در حالت عادی به هوش انسان نیاز دارند. به عنوان مثال، یک سیستم هوش مصنوعی ممکن است بتواند یاد بگیرد، تصمیمگیری کند، تشخیص الگو دهد یا حتی مسائل پیچیده را حل کند.
اگر بخواهیم این مفهوم را بازتر توضیح دهیم، هوش مصنوعی شامل چندین بخش مختلف است:
- یادگیری ماشین (Machine Learning): به این معنا که سیستمها میتوانند از دادهها یاد بگیرند و به مرور زمان کارایی خود را بهبود بخشند. به جای اینکه هر جزئیات به صورت دستی برنامهریزی شود، سیستمها خودشان با تحلیل دادهها، الگوها را شناسایی میکنند و به خودآموزی میپردازند.
- یادگیری عمیق (Deep Learning): یکی از پیشرفتهترین زیرشاخههای یادگیری ماشین است که در آن از شبکههای عصبی پیچیده برای شبیهسازی مغز انسان استفاده میشود. این تکنولوژی به سیستمها این امکان را میدهد که تواناییهای شبیه به تفکر انسانی را داشته باشند، مانند تشخیص تصویر، پردازش زبان و حتی انجام مکالمات پیچیده.
- پردازش زبان طبیعی (Natural Language Processing): به سیستمهای هوش مصنوعی این امکان را میدهد که زبان انسانها را بفهمند و پردازش کنند. این فرآیند شامل ترجمه زبان، تشخیص گفتار، و حتی پاسخدهی به سوالات کاربران است.