هوا ابری و من از بغض سرشارم
که می دانم چرا این گونه بیمارم
ز بس بی همزبانی کرده آزارم
که پلکم تا سحر بازست و بیدارم
توان سازشم با غم نمی سازد
و از هم بستری با غصه بیزارم
کجایی باد شرطه! خیز و غارت کن
که پر از دوده شد ایوان و انبارم
شمیمی از سر کویش نمی آید
ز هجرش گوشه دور از چشم اغیارم
و پنهان از همه نالم ز دل یا رب
نشانی،آیه ای،کمتر بیازارم
که جمعه روز موعود و نمی آید
سر بی مهری اش با ماست پندارم
آسیه نعمتی رحیم آبادی
